Να κρατήσω την αύξησή μου μυστικό ή μήπως όχι;

Ένα από τα πιο καυτά θέματα, κάθε χρόνο, τέτοια εποχή, είναι οι αυξήσεις και παρόλο που τα τελευταία χρόνια είναι, όπως λέμε αστειευόμενοι με συναδέλφους, «μικροσωματιδιακές», δεν παύουν να αποτελούν σημείο έντονων συζητήσεων και διαπραγματεύσεων, που πολλές φορές οδηγούν σε δυσαρέσκεια και απογοήτευση.

Προσωπικά, από τον καιρό που ήμουν ακόμα ιατρικός επισκέπτης, έχω επιλέξει να μη συζητάω το μισθό μου (δεν το έκανα ούτε με την κολλητή μου, που εργαζόταν κάποτε στην ίδια εταιρεία) και ο λόγος είναι απλός. Εάν το ποσοστό αύξησής μου είναι μεγαλύτερο από του συναδέλφου, αυτός θα απογοητευθεί και εγώ θα πρέπει να απολογηθώ για κάτι που δεν είναι αρμοδιότητά μου και πιθανόν αυτό να επηρεάσει, τουλάχιστον προσωρινά, τις σχέσεις μας. Από την άλλη, εάν έχω πάρει μικρότερο ποσοστό αύξησης από το συνάδελφο και θεωρώ ότι έχω αδικηθεί, η απογοήτευση θα είναι μεγάλη και η θέση μου δύσκολη, αφού δεν επιτρέπεται να συζητάμε μισθούς και αυξήσεις άλλων συναδέλφων και έτσι δε θα μπορώ να χρησιμοποιήσω αυτή την πληροφορία, με αποτέλεσμα να βράζω στο ζουμί μου.

Η επιλογή μου αυτή βέβαια, στηρίζεται πάντα στο γεγονός ότι εμπιστεύομαι την εταιρεία και τις διαδικασίες, παρόλα αυτά δε διστάζω να ομολογήσω ότι κάποιες φορές αναρωτιέμαι αν θα πρέπει να είμαι τόσο καλόπιστη.

Διαβάζοντας αρκετά άρθρα για το θέμα, φαίνεται ότι στο εξωτερικό και ειδικά στην Αμερική όχι μόνο επιτρέπεται η συζήτηση του μισθού και των συνολικών αποδοχών μεταξύ των εργαζομένων, αλλά το δικαίωμα αυτό προστατεύεται και νομικά. Ο λόγος είναι ότι μια τέτοια συνήθεια βοηθά τους εργαζόμενους να διεκδικήσουν καλύτερους μισθούς και συνθήκες εργασίας, αλλά κυρίως να προστατευθούν και να αποτρέψουν πιθανές αδικίες και ανισότητες.

Έχοντας οι περισσότεροι από εμάς, μεγαλώσει εργασιακά, σε μια κουλτούρα όπου η συζήτηση μισθών και αποδοχών θεωρείτε taboo, είναι πολύ δύσκολο να αλλάξουμε τρόπο σκέψης και ειδικά όσον αφορά στα παλαιότερα στελέχη που αυτή τη στιγμή πιθανότατα είναι σε θέσεις ευθύνης και διοικούν επιχειρήσεις.

Παρόλα αυτά, θεωρώ σημαντικό ο καθένας από εμάς, να πιέζει με τον τρόπο του για διαφάνεια στο χώρο εργασίας, όσον αφορά στις αποδοχές και με τον όρο διαφάνεια δεν εννοώ βέβαια, να αναρτούμε στον πίνακα ανακοινώσεων τους μισθούς μας, αλλά να προωθούμε και να υποστηρίζουμε μια κουλτούρα όπου θα είναι σαφείς σε όλους οι όροι επιβράβευσης και ανταμοιβής και οι μέθοδοι που ακολουθούνται για το σκοπό αυτό. Δεν είναι τυχαίο που οι εταιρείες πλέον έχουν εισάγει, μέσω κυρίως των τμημάτων HR, διάφορα μοντέλα αξιολόγησης για να επιτύχουν αυτό το στόχο, με έναν όσο το δυνατόν πιο αντικειμενικό και αδιάβλητο τρόπο.

Εάν σήμερα αποδεχόμαστε συνειδητά την αδικία εις βάρος κάποιου συναδέλφου και δεν αντιδράμε, πιθανόν αύριο να είμαστε εμείς στη θέση του!