Πόση άδεια δικαιούμαι μετά τον τοκετό;

Όταν έμεινα για πρώτη φορά έγκυος, οι περισσότεροι συνάδελφοι με ρωτούσαν πότε θα επιστρέψω στη δουλειά κι εγώ τους απαντούσα το συντομότερο δυνατό και το εννοούσα… απλά γιατί δε γνώριζα τι με περίμενε!

Ο νόμος στην Ελλάδα προβλέπει συνολική άδεια, τοκετού και λοχείας, διάρκειας 17 εβδομάδων, δηλαδή 119 ημέρες. Απ’ αυτές οι 56 χορηγούνται υποχρεωτικά πριν την πιθανή ημερομηνία τοκετού (την περίφημη ΠΗΤ) και οι 63 μετά τον τοκετό. Στο διάστημα αυτό αν «κολλήσεις» και την ετήσια άδεια, όπως συμβαίνει συχνά, πρέπει να επιστρέψεις στην εργασία όταν το μωρό είναι περίπου 3 μηνών, κάτι που θεωρώ ότι είναι πολύ δύσκολο και για το βρέφος και για τη μητέρα, ειδικά εάν αυτή θηλάζει.

Ευτυχώς για τις εργαζόμενες μητέρες στον ιδιωτικό τομέα υπάρχει η δυνατότητα μετά τη λήξη της άδειας λοχείας να λάβουν επιπλέον ειδική άδεια προστασίας μητρότητας 6 μηνών. Το πρόβλημα όμως εδώ είναι ότι κατά τη διάρκεια αυτής της άδειας δεν πληρώνεσαι τον κανονικό σου μισθό, αλλά παίρνεις ένα επίδομα από τον ΟΑΕΔ ίσο με τον κατώτατο μισθό, που στην Ελλάδα ορίζεται στα 586,08€ μικτά!

Όπως είναι προφανές, το ποια επιλογή θα κάνεις είναι καθαρά θέμα οικονομικό, αφού ο κατώτατος μισθός είναι συνήθως κατά πολύ μικρότερος από το βασικό μισθό στο φαρμακευτικό χώρο. Ευτυχώς στη δική μου περίπτωση η ψυχολογική, αλλά κυρίως η οικονομική στήριξη του συζύγου μου ήταν καθοριστική στην απόφασή μας να πάρω και την εξάμηνη άδεια μητρότητας με αποτέλεσμα να επιστρέψω στην εργασία μου όταν το μωρό ήταν περίπου 9 μηνών.

Επίσης ανεξαρτήτως της εξάμηνης άδειας μητρότητας η εργαζόμενη μητέρα δικαιούται μειωμένο ωράριο μετά την επιστροφή στην εργασία και συγκεκριμένα για τους πρώτους 12 μήνες κατά 2 ώρες την ημέρα και μία ώρα για επιπλέον 6 μήνες.

Για μένα αυτός ήταν ο ιδανικός συνδυασμός, αφού επιστρέφοντας μετά και την εξάμηνη άδεια μητρότητας το μωρό ήταν περίπου 9 μηνών και το μειωμένο ωράριο μου έδινε τη δυνατότητα να επιστρέφω στο σπίτι νωρίτερα και να μπορώ να συνεχίσω το θηλασμό, που σύμφωνα με τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (ΠΟΥ) συστήνεται τουλάχιστον μέχρι τα δύο έτη σε συνδυασμό βέβαια με την προσθήκη στερεών τροφών, όπως μας ενημερώνει και το δικό μας υπουργείο υγείας, αλλά δε μας λέει πώς κάτι τέτοιο θα είναι εφικτό με τις υπάρχουσες εργασιακές συνθήκες στην Ελλάδα.

Γνωρίζω ότι η πραγματικότητα με την οποία έρχονται αντιμέτωπες οι μητέρες ποικίλει ανάλογα με τον ασφαλιστικό φορέα αλλά και την οικονομική και πολιτισμική κατάσταση κάθε χώρας, όπως γνωρίζω ότι υπάρχουν εργαζόμενες μητέρες, όπως οι ελεύθερες επαγγελματίες που δεινοπαθούν επαγγελματικά και οικονομικά για να φέρουν εις πέρα αυτό το θεάρεστο έργο. Θεωρώ πραγματική ηρωίδα την παιδίατρο των παιδιών μου που για να γεννήσει τα παιδιά της και να μείνει μαζί τους το πρώτο δύσκολο διάστημα, έκλεισε το ιδιωτικό της ιατρείο αρκετούς μήνες χάνοντας τους ασθενείς που με κόπο είχε αποκτήσει και μάλιστα δύο φορές!

Οι διαφορές αυτές όμως δεν πρέπει να μας χωρίζουν σε στρατόπεδα, αλλά να μας ενώνουν με σκοπό να διεκδικούμε όλο και καλύτερες συνθήκες για τις εργαζόμενες μητέρες που επιστρέφουν στην εργασία μετά τον τοκετό, ώστε να επιτυγχάνουν ισορροπία ανάμεσα στην επαγγελματική και οικογενειακή ζωή, βελτιώνοντας την ευημερία τόσο στο σπίτι όσο και στο χώρο εργασίας, διασφαλίζοντας έτσι μια ήρεμη και ευτυχισμένη βρεφική και νηπιακή ηλικία στους πολίτες του μέλλοντος.