Βασιλόπιτα χωρίς φλουρί…

Πόσες πιθανότητες υπάρχουν, η βασιλόπιτα, που αγόρασες σε ένα από τα καλύτερα ζαχαροπλαστεία της Αττικής, να μην έχει φλουρί;

Παραμονή του 2020 και ενώ είχα αναλάβει τις βασικές προετοιμασίες του εορταστικού δείπνου, με ελάχιστους καλούς φίλους (δεν ήμασταν πάνω από εννέα?), αποφάσισα τη βασιλόπιτα να την αγοράσουμε από ένα αγαπημένο ζαχαροπλαστείο, ώστε να είμαστε πιο άνετοι με τους χρόνους, αλλά και να μη σέρνομαι το βράδυ από την κούραση. Ρώτησα κιόλας για να είμαι σίγουρη και με διαβεβαίωσαν ότι φυσικά και έχει φλουρί… αμ, δε!

Για πρώτη φορά αποφασίσαμε να κόψουμε τη βασιλόπιτα πριν μπει η νέα χρονιά, γιατί οι μικρές μου κουτουλούσαν από τη νύστα. Κόψαμε ένα μεγάλο κομμάτι για το σπίτι, τον Αη Βασίλη, τον ξένο, τον φτωχό, τον Χριστό (έτσι τα ανέφερε νομίζω η μητέρα μου και πάντα γκρινιάζαμε γιατί μας μείωνε τις πιθανότητες) και με τη σκέψη μου, ανακάλεσα και ευχαρίστησα όλους τους ανθρώπους της πρώτης γραμμής για την προσφορά τους στην αντιμετώπιση της πανδημίας. Στη συνέχεια προχωρήσαμε με τα κομμάτια για τους υπόλοιπους συνδαιτημόνες.

Αρχίσαμε να ψάχνουμε χαλαρά στην αρχή, τρώγοντας, συζητώντας και ρίχνοντας και καμιά διακριτική ματιά τριγύρω. Μεγαλύτερη αγωνία και προσμονή είχαν οι κόρες μου, για τις οποίες γρήγορα ήρθε η απογοήτευση, αφού ούτε αυτές, ούτε κανένας άλλος δεν βρήκε το φλουρί. Τελευταία ελπίδα το πρώτο μεγάλο κομμάτι που ανέφερα… εδώ φλουρί, εκεί φλουρί… πουθενά το φλουρί!

Την πρόσκαιρη απογοήτευση, γρήγορα αντικατέστησαν γέλια και πειράγματα για το συμβάν και η συνειδητοποίηση τελικά ότι το φλουρί είναι αυτή ακριβώς η στιγμή, που είμαστε όλοι μαζί, υγιείς γύρω από το εορταστικό τραπέζι και μοιραζόμαστε το σπιτικό φαγητό, κουβέντες καρδιάς με ένα ποτήρι καλό κρασί και τα παιδικά χαμόγελα να ζεσταίνουν την ψυχή.

Για μένα το 2020, όπως και για όλους νομίζω, ήταν όπως ακριβώς και η βασιλόπιτα που κόψαμε πριν μας αποχαιρετίσει η χρονιά. Ήταν ένα έτος χωρίς το πολυαναμενόμενο φλουρί, χωρίς όλα τα όνειρα και τους στόχους που είχαμε θέσει στις αρχές της χρονιάς να πραγματοποιούνται όπως τα είχαμε φανταστεί ή στην καλύτερη να συμβαίνουν αρκετά διαφορετικά από ότι τα είχαμε σκεφτεί. Έλειψαν τα ταξίδια που τόσο λαχταρούσαμε, οι  συναντήσεις και οι αγκαλιές με αγαπημένους φίλους και συγγενείς, το γυμναστήριο που θα ξεκινούσαμε από Δευτέρα, έλειψε το Πάσχα στο μέρος που μεγαλώσαμε, οι ανέμελες καλοκαιρινές διακοπές, ακόμα και τα ιατρικά συνέδρια, τα παραδοσιακά λανσαρίσματα νέων φαρμάκων και οι επιστημονικές εκδηλώσεις σε ωραίους συνεδριακούς χώρους, για να μην ξεχάσουμε και τα επαγγελματικά μας.

Αυτά και τόσα άλλα, τα στερηθήκαμε το 2020 και όλα είχαν ως κοινό άξονα την ανθρώπινη επικοινωνία, που με κάθε τρόπο προσπαθήσαμε να αντικαταστήσουμε, με τη βοήθεια της τεχνολογίας (video calls με συγγενείς, ιντερνετικούς καφέδες με φίλους, zoom & teams meetings, remote calls και διαδικτυακά συνέδρια).

Σήμερα συνειδητοποιούμε περισσότερο από ποτέ την αξία της κοινωνικής συναναστροφής και πόσο πολύτιμη και δυνατή είναι η ανθρώπινη αγκαλιά και η επαφή, ικανή να γιατρέψει κάθε πληγή που άφησε πίσω της η πανδημία.

Το 2021 είναι εδώ και φέρνει για όλους ένα μεγάλο δώρο, αυτό του εμβολιασμού, που θα μας δώσει πίσω την ελευθερία μας και όλες τις χαμένες αγκαλιές και φιλιά που στερηθήκαμε.

Η επιστήμη νίκησε!

Καλή χρονιά!!