Εσύ “φρέσκια” μαμά, ξέρεις τι θα πει YOLO;
Πρόσφατα και σύμφωνα με το πρακτορείο deutsche welle, δύο ογδοντάχρονοι το έσκασαν από το ΚΑΠΗ για να παρακολουθήσουν μια συναυλία heavy metal. Αυθόρμητα σκέφτεσαι πόσο χαριτωμένο, ίσως και αστείο. Αλλά νομίζω ότι το πραγματικό μήνυμα είναι άλλο: YOLO… που λέει και η συνάδελφος Ηλιάνα.
YOLO σημαίνει «ζεις μόνο μια φορά» (You Only Live Once). Εσύ λοιπόν «φρέσκια» μαμά, πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες YOLO; Πότε ήταν η τελευταία φορά που έκανες κάτι μόνο για σένα, κάτι που αγαπάς; Και εδώ που τα λέμε ξέρεις ή θυμάσαι ακόμα τι είναι αυτό που αγαπάς;
Εγώ πάντως ξέχασα! Έχω δύο κόρες που υπεραγαπώ αλλά τα τελευταία χρόνια βούτηξα για τα καλά στη μητρότητα με θηλασμούς, μάρσιπους, πάνες και ένα σωρό άλλα μωρουδιακά, που είχαν κατακλείσει το σπίτι μου και το μυαλό μου και για ένα διάστημα έγιναν το είναι μου, όλη μου η ύπαρξη. Ζούσα μόνο για τα παιδιά μου, για να τα θρέφω, να τα κουβαλάω και φυσικά να τα αγαπάω, αλλά μέχρι εκεί. Δεν έκανα τίποτα για μένα και γιατί να κάνω άλλωστε αφού έχω τα παιδιά μου… έτσι σκεφτόμουν.
Τα παιδιά όμως μεγαλώνουν. Συμβαίνει!
Και κάποια στιγμή ξυπνάς από το λήθαργο και ανακαλύπτεις εκ νέου τον εαυτό σου, ποια πραγματικά είσαι. Φυσικά και αγαπώ τα παιδιά μου και κάνω ότι καλύτερο μπορώ γι’ αυτά, αλλά δεν μου είναι αρκετό, χρειάζομαι κάτι περισσότερο. Θέλω να είμαι ο εαυτός μου, θέλω να είμαι εγώ! Χρειάζομαι μια ταυτότητα και αυτή δεν είναι μόνο Μαμά. YOLO… δε θέλω να ζήσω μια ζωή μέσα στο σπίτι, χαζεύοντας τηλεόραση, μαζεύοντας lego από το πάτωμα και βάζοντας πλυντήρια.
Αργά αλλά σταθερά άρχισα να συνειδητοποιώ ότι μπορώ να κάνω και άλλα πράγματα εκτός από το να είμαι full time μαμά και το σημαντικότερο ότι το έχω πραγματικά ανάγκη. Βέβαια στην περίπτωσή μου βοήθησε το γεγονός ότι αμέσως μόλις έληξε η άδεια μητρότητας (διάρκειας συνολικά περίπου 10 μηνών στην κάθε εγκυμοσύνη) έπρεπε να επιστρέψω στη δουλειά και το έκανα συνειδητά. Άρχισα και πάλι να ταξιδεύω, να δημιουργώ, να διαβάζω βιβλία και το σημαντικότερο να συναντώ φίλους και να επικοινωνώ. Άρχισα να ζω!
Η αλήθεια είναι ότι το πρώτο διάστημα στη δουλειά ήταν πολύ δύσκολο. Η έντονη εργασιακή καθημερινότητα στο φαρμακευτικό χώρο σε συνδυασμό με τα νυχτερινά ξυπνήματα των παιδιών και τις τύψεις για τις ώρες μακριά τους ήταν αρκετά για να καταλήξω την πρώτη χρονιά με υπερκόπωση, αναιμία και στα όρια της κατάθλιψης.
Όμως η έντονη επιθυμία να συνεχίσω την εργασία μου, η κατανόηση από τους συναδέλφους και φυσικά η στήριξη που είχα από την οικογένεια και κυρίως από το σύζυγό μου με βοήθησαν να σταθώ στα πόδια μου και να ανακτήσω τις δυνάμεις μου, σωματικές και κυρίως ψυχικές.
Πολλές συνάδελφοι στην προσπάθειά τους να μεγαλώσουν με τον καλύτερο τρόπο τα μωρά τους γίνονται οι καλύτερες μαμάδες, αλλά κάποιες από αυτές παραμένουν μαμάδες! Οπότε αυτοπροσδιορίζονται πλέον ως «η μητέρα του Γιωργάκη» και «η μαμά της Ελενίτσας». Αν σας αρέσει και το αγαπάτε κανένα πρόβλημα, απλά εγώ δεν ανήκω σε αυτή την κατηγορία. Η συμβουλή μου;
Βρες αυτό που αγαπάς. Κάνε κάτι. Ζήσε πέρα από τα παιδιά σου.
Γιατί τα παιδιά σου θα μεγαλώσουν. Η ζωή σου θα αλλάξει. Και θα μείνεις με μια άδεια αγκαλιά και το χειρότερο με μια άδεια ζωή. Γίνε κάτι περισσότερο από μαμά. Κάντο για σένα και μόνο για σένα.
Γιατί YOLO τελικά σημαίνει… ΖΗΣΕ!
